\r\n
اصطلاح جالبی برای تعریف روابط فعلی بین بانک و فینتک تحت عنوان “چارتر کرایه کنید” – مدلی که در آن بانک از وبسایتهای فینتک پشتیباتی کرده یا سرویسهای لازم برای آنها را تامین میکند. با رابطه روزافزون بین استارتاپها و موسسات، این مدل در بیشتر سناریوها مطرح است، بخصوص در زمینههای وام که بررسی دقیق و اطلاعات کافی را در اختیار همه قرار میدهد.
\r\n
امروزه صنعت خدمات مالی از مرحله مخالفت و مقابله با استارتاپهای فینتک گذشته و بانکها و گسترهی عظیمی از موسسات، همکاری نزدیک با این استارتاپها داشته و یا به نوعی در کنسرسیوم بین بانکی درگیر هستند. در نتیجه، بانکها امروزه به جدیدترین امکانات تکنولوژی از طریق همکاری با این استارتاپها دست یافته و میتوانند معاملات مالی امنی را تحت پلتفورمهای “رقیبان” فینتکی خود مهیا کنند. مثال خوبی از این همکاری، صنعت وام جایگزین در معاملاتی همچون BofA & Viewpost, JPMorgan & OnDeck و غیره است. علاوه بر این طبق برخی از تخمینها در آمریکا حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از حجم بازار سرمایه واگذاری در دوسازمان از بزرگترین سازمانهای وامدهنده P2P–Prosper و Lending Club– از پولهای نهادی است.
\r\n
همچنین بانکها بیشتر و بیشتر در شتابدهندهها / فضای انکوباتور دخیل شد و بین کارآفرینان جوان خود را جا میکنند تا با استارتاپهای بیشتری همکاری داشته باشند. به طور خلاصه دوستی زیبایی جایگزین جو رقابتی شده است. از زمانی که همکاری و شراکت هدف قرار داده شده، برای تمام استارتاپهایی که میخواهند “آزاد” بمانند، وضعیت بازار تنشزا شده است. به گفته WSJ ” شرکتهای فینتکی که با بانکها شریک نمیشوند زمانی که بانکها در حوزههای عملکردی آنها به فعالیت پرداخته و یا زمانی که بازار به مقابله با آنان میپردازد، در معرض ریسک قرار گرفته و پشتیبانی برای کمک گرفتن ندارند! از طرفی شرکتهای که با بانکها شریک میشوند در معرض انتقاد و موشکافی قرار میگیرند؛ با این نگاه که در مقابل مقامات و قدرتمندان تسلیم شدهاند.”
\r\n
مطابق بیان Moody این مشکل در Wednesday نیز وجود داشته و این همکاریها بین وام دهندگان بازار و بانکها به نفع این کسبوکارهای کوچک است. از همه مهمتر، همانطور که مطبوعات رسمی بیان کردند، ” شراکت بین کسب و کارهای کوچک وامدهنده بازار و بانکها به نفع این کسب و کارهاست چرا که منجر به کاهش و یا حتی حذف هزینههای اضافی شامل هزینههای کسب مشتری میشود. بانکها نیز با افزایش حجم وامدهی و افزایش سرعت و بازنگری فرآیندها به منفعت میرسند.” اما بعد منفی این همکاری این است که ” شراکت بین این دو حوزه میتواند چالشهای مختلفی داشته باشد؛ شامل ریسک مدل، عدم قطعیت قانونی و عملکردی وام و رقابت روزافزون در پلتفورم بومی بانک ها.”
\r\n
در حالی که بعضی از استارتاپها گزینه همکاری با بانکها را برای خلاص شدن از قوانین و دردسرها انتخاب میکنند، بقیه به دنبال پیشرفت بدون کمک هستند. برای مثال Mondo، بانک اپلیکیشنی که در ماه آگوست سال جاری موفق به کسب مجوز بانکداری برای جذب مشتری برای اولین بار در طول تاریخ شدهاست، بدون همکاری و شراکت با بانکی فعالیت خود را آغاز کرده است. مقامات نظارتی زمانی محدودیتهای خود را کاهش میدهند که از عملکرد کسب و کار راضی باشند. N26 نیز یکی دیگر از تمونههایی است که پیشرفت بر پایه عملکرد خود و عدم شراکت با بانکها را انتخاب کردهاند. در ماه ژولای سال جاری، بانک رقیب مستقر در برلین، مجوز بانکداری آلمانی را کسب کرد که مطابق بر آن میتواند محصولات و خدمات خود را در تمام اروپا عرضه کند.
\r\n
مثال دیگر TransferWise است که تا چندی پیش برای کنترل کردن لینک بین مشتری و شرکت بر بانکها تکیه کرده بود اما این اواخر تصمیم گرفت این شراکت را به پایان رسانده و زمان و منابع خود را صرف به دست آوردن مجوز کند.
\r\n
اما همه استارتاپهای فینتک اسب شاخدار ۵ ساله نیست درست است؟! برای استارتاپها گسترش دادن عرضه قابل دسترسی و شناساندن خود به تمامی بخشها بدون داشتن شریک و پشتوانهای قوی، مبارزهای سخت خواهد بود. با توجه به اینکه موارد قانونی و نظارتی همیشه به نفع استارتاپها و کارآفرینان جوان نخواهد بود، برای تیمهای کوچک با منابع محدود موضوع داشتن تور ایمنی در تنها سفر کردن است! آنها دو گزینه پیش روی خود دارند: صرف کردن زمان کافی و به کار بردن راهحلهای برهم زننده برای رد شدن از دستگاه خردکننده نظارتی و یا شراکت با موسسات و بانکها برای امنیت در کنار از دست دادن خلوص و یکتا بودن! استارتاپهایی که گزینه دوم را انتخاب میکنند پس از گرفتن مجوز، برای مثال، در خطر مقابل شدن با موسسات رقیب قوی و “مجهز به سلاح” قرار میگیرند؛ موسساتی که تا آن لحظه استارتاپهای دیگر را تحت پوشش خود قرار داده و وارد “تیم” خود میکنند.
\r\n